De 34-jarige Ashley Monroe is een Amerikaanse countryzangeres uit Knoxville, Tennessee die in 2009 haar eerste soloalbum “Satisfied” uitbracht en zich twee jaar later aansloot bij Angaleena Presley en Miranda Lambert om het countrytrio ‘Pistol Annies’ te vormen waarmee ze in 2011 het debuutalbum “Hell On Heels” lanceerde. Daarna volgden er nog twee andere albums van het trio met “Annie Up” in 2013 en “Interstate Gospel” in 2018.

Maar naast dat groepswerk heeft Ashley Monroe haar solocarrière nooit opgegeven en ze bracht na haar debuutplaat nog drie andere soloplaten uit met eerst het door Vince Gill geproducete album “Like A Rose” in maart 2013. In datzelfde jaar trouwde ze met baseball-speler John Danks en het derde album “The Blade” verscheen in juli 2015. Ze sleepte er een ‘Grammy’-nominatie mee in de wacht. In maart 2017 kreeg ze een eerste kindje, een jongen die Dalton William Danks heet. Een jaartje later in april 2018 bracht ze de door Dave Cobb geproducete voorlopig laatste plaat “Sparrow” uit.

Nu komt daar echter een vijfde soloalbum bij met de tien nieuwe songs tellende plaat “Rosegold”. Typerend voor haar countryliedjes is het voor het genre eerder ongewone gebruik van strijkers in de muzikale begeleiding. Ze noemt Elvis Presley, Glen Campbell, Shelby Lynne, Elton John en Waylon Jennings als de belangrijkste artiesten die een invloed op haar carrière hebben gehad. Op deze nieuwe plaat wijkt ze echter veelvuldig af van het geijkte countrypatroon door invloeden uit de hip-hopmuziek en uit het popgenre in haar overwegend melancholische nummers te laten binnensluipen.

De poppy eerste track “Siren” heeft zelfs geen enkel raakvlak met countrymuziek, maar dat is er dan weer wel in de tweede song “Silk”, een ballad waarin de sober geïnstrumenteerde melodie haar breekbare zangpartij uitstekend ondersteunt. Daarna worden de violen bovengehaald voor de intro van het lichtjes naar R&B neigende nummer “Gold” en de emotioneel gebrachte song “See” groeit langzaamaan van een trage ballad naar een delicaat verhaalde epos.

De songs “Drive” en “Flying” zijn weliswaar goede popliedjes maar niet echt memorabel omdat ze teveel gebracht worden in de stijl die dezer dagen door zowat alle nieuwe popzangeresjes gehanteerd wordt. Ook “Groove” zoekt met zijn onderliggend reggaedeuntje duidelijk naar een plaatsje in de hedendaagse pophitlijsten, maar die plaats lijkt ons toch eerder weggelegd te zijn voor het melodieuze liedje “Til It Breaks” dat u op de bijgaande video kunt beluisteren.

Pas in de afsluitende song “The New Me” komt er opnieuw een vleugje country om de hoek loeren, maar de parlando in het midden van dit nummer is toch weer ietwat vreemd te noemen. “Rosegold” is al bij al toch wel een mooie plaat, hoewel we van Ashley Monroe toch eerder verwacht hadden dat ze nog meer in het van haar vertrouwde countrygenre was gebleven. De volgende jaren zullen uitwijzen welke de beste optie voor haar muzikale toekomst zal blijken te zijn. En dan zijn er natuurlijk ook nog ‘Pistol Annies’ waar ze ons samen met haar twee vriendinnen met heerlijke countryliedjes kan blijven verwennen.

(valsam)